Zerkalo

Sen bir kuş kanadından daha hafif ve inceydin.
Bir hayal gibi, merdivenleri uçarak
Yağmurlarla ıslanmış leylakların arasından
Geçirip, Aynanın ötesindeki ülkene götürürdün beni.
Çalılar, ağaçlar...Hiç birinin acelesi yok, oysa biz etrafta koşturup, yaygara koparıyoruz ve sıradanlığımızı haykırıyoruz.Çünkü iç doğamıza güvenmiyoruz.Sürekli şüphe içindeyiz ve telaşlıyız.Durup düşünmeye bile zamanımız yok...

Ayna, Sembol ve imgelerin yoğun olduğu bu şahaser adına tercih edilecek, bazı unsurları temsilen birkaç sahne dışında, yoğun bir anlamı olmayan bir ad olmuş.Bu anlaşılması güç eser adına bir kısayolda denilebilir...
Tarkovski'nin hayatından kesitler de diyebiliriz.Sorunlu bir çocukluk dönemi geçirdiğinden mi bilinmez çocuklar üzerinden gidilmiş.Belkide çocuk olmak, saflığa ve temizliğe doğru kaçış yolu.Zira eserde sık görülen hayal ve rüyanın iç içe olduğu sahnelerde çocuk elinin değdiği aşikar.
Öyle görünüyor ki babası ile arasındaki sorunlar çocukluğunda derin izler bırakmış. Buda izleyeni anlam vermekte güçlük çekeceği karmaşık bir dünyaya sokuyor.Bu yüzden nesnelere bu kadar takılıp kalınmaması gerektiği Tarkovski'den bir öneri.

Ülkesini, devrim dönemlerini vurgulamayıda ihmal etmemiş yönetmen.Savaşta nice yersiz kayıpların yaşandığı, insanların boş yere kan döktüğünü fani sözlerim ile ne kadar anlatsam boş.Dönemin siyasi şartlarından tutun insanlığı,inançlarını ve birçok şeyi sorguladığı görülüyor.Bu karışıklığın içinde yönetmen aslında konuyu ikinci plana atmış.Görselliği ile sözlerin erişemediği noktalara ulaşmış.Bir hayat işlenmiş, bu yüzden zamanı yakalamak zor olduğundan karmaşık bir yapım.Fazlasıyla yorucu ve hazmedilmesi zor.Yönetmenin kendisine dönük en zor filmi belkide Zerkalo.
Şiir ve sinema...Yönetmeni tanımlayan unsurlar.Kendi Babasından şiirler, görsellikle buluşunca farklı bir tat almak mümkün.İlk bölümde duvarda beliren boom mikrofonu ise belkide yönetmenden bizlere bir uyarı..Değil burası gerçek olan, gerçek olan sizsiniz...

[ A+ ]